Kto widział, ten doskonale wie, że “Niedosyt” to ciężki film do przełknięcia. (Badum-tsss!) Mimo iż przed seansem znałem trzon fabuły, nie byłem gotowy na tak przerażający oraz inteligentny scenariusz.
Hunter, młoda kobieta w ciąży, zaczyna odczuwać niepohamowaną potrzebę spożywania niebezpiecznych przedmiotów. Na bazie tego konceptu, który sam w sobie wywołuje ciarki, otrzymujemy prawdziwie wartościowe dzieło. Carlo Mirabella-Davis napisał i wyreżyserował bowiem fascynujący dramat psychologiczny, traktujący na temat naturalnej ludzkiej potrzeby posiadania kontroli nad swym własnym ciałem i umysłem. Jest to zarazem historia o wyniszczającej człowieka traumie, której zwalczenie jest kluczowe, by odzyskać samoświadomość, a co za tym idzie życie.
Przyznam, że dawno nie czułem takiego dyskomfortu oraz nerwów podczas oglądania filmu. Wielokrotnie musiałem pauzować, by przygotować się psychicznie na kolejne poczynania Hunter. Całość nie działałaby jednak aż tak dobrze, gdyby nie wyśmienita aktorska kreacja na pierwszym planie. Grająca główną rolę Haley Bennett bezbłędnie odnajduje się w tej jakże mrocznej opowieści, a jej delikatność i niewinność doskonale stoją w kontrze do ciężkiego tonu całości. To wszystko razem zebrane sprawia, że jako widzowie mamy możliwość śledzić losy złożonej, tragicznej postaci.
Jeśli chodzi o elementy inscenizacyjne, warto zwrócić uwagę na przepiękne kadrowanie, a także spójny z otoczeniem dobór kostiumów.
Jeśli chodzi o elementy inscenizacyjne, warto zwrócić uwagę na przepiękne kadrowanie, a także spójny z otoczeniem dobór kostiumów.
Choć Mirabella-Davis słusznie pozostaje w pełni skoncentrowany na psychofizycznym cierpieniu bohaterki, przy okazji pozostawia niedopowiedziane pojedyncze relacje, które zwłaszcza w trzecim akcie mają kluczowe znaczenie dla rozwoju wydarzeń. Czuć w tym po prostu nieco zbędnej tajemnicy.
Tak czy owak, “Niedosyt” to efektowne i zarazem efektywne połączenie body-horroru wraz z dobitnym sprzeciwem wobec tragicznej sytuacji wielu kobiet w patriarchalnym społeczeństwie. Oto przykład sztuki, w której artysta ma nie tylko pomysł, ale przede wszystkim coś do powiedzenia.